Άγιος βίος

αγια βαρβαρα

Η Αγία Βαρβάρα η μεγαλομάρτυς αποκεφαλίστηκε από τον ίδιο της τον πατέρα ο οποίος μετά το πέρας του αποκεφαλισμού της έπεσε νεκρός χτυπημένος από κεραυνό. Ο τόπος αλλά και ο χρόνος του θανάτου της Αγίας Βαρβάρας δεν είναι γνωστός. Άλλοι λένε πως μαρτύρησε στη Νικομήδεια της Βιθυνίας το 210, άλλοι στην Ηλιούπολη (σημερινή Baalbek) της Αιγύπτου το 360 και άλλοι (εκδοχή καθολικών) σε κάποια πόλη της Τοσκάνης.
Ημέρα Εορτασμού: 
04 December
Προστάτης: 
Του πυροβολικού., Δράμας, Αργυρούπολης, Ρεθύμνου (Πόλη), Αγία Βαρβάρα (Αττική)
Γένος: 
Γυναίκα
Ιδιότητα: 
Αγία Βαρβάρα η Μεγαλομάρτυς

Ο βίος της Αγία Βαρβάραςαναφέρει ότι ήταν μια καλλονή που έζησε στην πόλη της Νικομήδειας στη Μικρά Ασίαόταν αυτοκράτορας ήταν ο Αυτοκράτορας Μαξιμιανός. Ο Διόσκορος ή Διόσορος, ήταν φανατικός ειδωλολάτρης και πατέρας της. Την είχε φυλακίσει σε ένα πύργο γιατί φοβόταν τους μνηστήρες. Άγνωστο πως, έγινε Χριστανή.Ο πατέρας της, για να μην χρησιμοποιεί τα δημόσια λουτρά και βγαίνει έξω από το πύργο της φυλάκισής της, διέταξε να χτίσουν λουτρά στον πύργο που διέμενε. Το σχέδιο εκεί είχε δύο παράθυρα αλλά η Αγία Βαρβάρα, τιμώντας την Αγία Τριάδα, είπε να χτιστούν τρία παράθυρα. Ο πατέρα της κατάλαβε έτσι ότι ήταν Χριστανή και όρμηξε στο πύργο κυνηγώντας την να τη σφάξει.

Η Αγία έφυγε και γλύτωσε καταφεύγοντας στα βουνά. Αλλά συνελήφθει και οδηγήθηκε στον Ρωμαίο Έπαρχ. Ο Έπαρχος θαυμάζοντας την ομορφιά της έκανε ότι μπορούσε για να την μεταπείσει, αλλά εκείνη ήταν ανένδοτη. Την υπέβαλε λοιπόν σε μαρτύρια, περισσότερο για να την σώσει από την οργή του πατέρα της που ήθελε να σκοτωθεί. Τελικά ο έπαρχος αποφάσισε τον αποκεφαλισμό της, και μάλιστα την ποινή θα εκτελούσε ο ίδιος ο πατέρας της , μιά και αυτό επιθυμούσε και ο ίδιος. Σύμφωνα με τον βιογράφο αυτής Συμεών, "πατρικαίς χερσί τω πατρικώ ξίφει την τελείωσιν δέχεται". Την στιγμή όμως που τελείωνε το έγκλημά του, έπεσε νεκρός χτυπημένος από κεραυνό.

Ιερά Λείψανα: 

Κατά τον 9ο αιώνα έγινε ανακομιδή των λειψάνων της και η μεταφορά τους από την Βιθυνία στην Κωνσταντινούπολη. Κατά δε το 991 ο Αυτοκράτορας Βασίλειος Β΄ δώρησε μέρος αυτών στους Βενετούς οι οποίοι και τα απόθεσαν στον Ναό του Αγίου Μάρκου.
Κατά το 12ο αιώνα, μέρος υπολοίπων λειψάνων της Αγίας μεταφέρθηκαν από την Κωνσταντινούπολη στο Μοναστήρι του Αγίου Μιχαήλ με τους Χρυσούς Τρούλους στο Κίεβο, όπου παρέμειναν ως το 1930, όταν μεταφέρθηκαν εκ νέου στον Καθεδρικό Ναό του Αγ. Βλαδίμηρου στην ίδια πόλη.

Υμνολογία

Απολυτίκιο: 

Ἦχος δ’.
Βαρβάραν τὴν Ἁγίαν τιμήσωμεν· ἐχθροῦ γὰρ τὰς παγίδας συνέτριψε, καὶ ὡς στρουθίον ἐῤῥύσθη ἐξ αὐτῶν, βοηθείᾳ καὶ ὅπλῳ τοῦ Σταυροῦ ἡ πάνσεμνος.

Κοντάκιο: 

Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Τῷ ἐν Τριάδι εὐσεβῶς ὑμνουμένῳ, ἀκολουθήσασα σεμνὴ Ἀθληφόρε, τὰ τῶν εἰδωλων ἔλιπες σεβάσματα· μέσον δὲ τοῦ σκάμματος, ἐναθλοῦσα Βάρβαρα, τυράννων οὐ κατέπτηξας, ἀπειλὰς ἀνδρειόφρον, μεγαλοφώνως μέλπουσα ἀεί, Τριάδα σέβω τὴν μίαν θεότητα.

Κάθισμα: 

Ἦχος γ’. Τὴν ὡραιότητα.
Ἐν τῇ ἀθλήσει σου, πάντας ἐξέπληξας, ὅτι ὑπέμεινας, τὰς τῶν τυράννων πληγάς, δεσμὰ, βασάνους, φυλακάς, Βαρβάρα παναοίδιμε· Ὅθεν καὶ τὸν στέφανον, ὁ Θεός σοι δεδώρηται, ὅνπερ ἐπεπόθησας, ψυχικῶς καὶ προσέδραμες· αὐτὸς καὶ τὰς ἰάσεις παρέχει, πᾶσι τοῖς πίστει προσιοῦσί σοι.

Ὁ Οἶκος: 

Τὴν νυμφευθεῖσαν τῷ Χριστῷ διὰ τοῦ μαρτυρίου, Βαρβάραν συνελθόντες τιμήσωμεν ἀξίως, ὅπως αὐτῆς ταῖς προσευχαῖς λύμης ψυχοφθόρου λυτρωθέντες, καὶ λοιμοῦ, σεισμοῦ τε καὶ καταπτώσεως, τὸν βίον ἐν εἰρήνῃ διέλθωμεν, καταξιωθέντες μετὰ πάντων τῶν Ἁγίων, τῶν ἀπ' αἰῶνος Θεῷ εὐαρεστησάντων, διάγειν ἐν φωτί, καὶ μέλπειν ἀξίως, ἐθαυμάστωσας Σῶτερ τὰ σὰ ἐλέη πᾶσι τοῖς πίστει ὁμολογοῦσι, Τριάδα σέβω τὴν μίαν θεότητα.

Μεγαλυνάριο: 

Πατέρα λιποῦσα τὂν δυσσεβῆ, ἐδείχθης θυγάτηρ, Βασιλέως τῶν οὐρανῶν, ὑπὲρ οὗ προθύμως, ἀθλήσασα Βαρβάρα, λυτροῦσαι πάσης νόσου, τοὺς προσιόντας σοι.