Άγιος βίος

αγιος σεργιος

Οι Άγιοι Σέργιος και Βάκχος, ρωμαίοι στρατιώτες διακριθέντες σε πολλές μάχες και τιμηθέντες με επαίνους και ρωμαικά αξιώματα, ήταν Χριστιανοί. Όταν το έμαθαν ο αυτοκράτορας αλλά και οι συμπολεμιστές τους, δεν το πίστευαν. Σκέφτηκαν να κάνουν ένα κόλπο για να τους ξεσκεπάσουν. Τους κάλεσαν να θυσιάσουν όλοι μαζί στα είδωλα και εκίνοι αρνήθηκαν. Με αυτό το τρόπο πείστηκαν όλοι ότι ήταν Χριστιανοί αλλά και οι ίδιοι ομολόγησαν την πίστη τους. Οι Ρωμαίοι τους πήραν πίσω τα αξιώματα, ξέχασαν την ανδρεία τους και τους καταδίκασαν σε θάνατο, τον με Βάκχο θανάτωσαν δια του μαστιγίου τον δε Σέργιο αποκεφάλισαν.
Ημέρα Εορτασμού: 
07 October
Γένος: 
Άνδρας
Ιδιότητα: 
Άγιοι Σέργιος και Βάκχος

Ο Σέργιος και ο Βάκχος υπηρετούσαν στις στρατιωτικές μονάδες του αυτοκράτορα Μαξιμιανού. Για την αν Όταν το έμαθε ο αυτοκράτορας και οι ρώμαιοι συμπολεμιστές τους, δεν ήθελαν να το πιστέψουν.δρεία τους στα πεδία των μαχών ο αυτοκράτορας τους απένειμε τα αξιώματα του πριμικηρίου της σχολής των Kεντηλίωνστον Σέργιο και του σεκουνδουκηρίου στον Βάκχο. Οι δύο στρατιώτες όμως ήταν χριστιανοί.

Όταν έμαθε με τίποτα δεν μπορούσαν να το πιστέψει. Σκέφτηκαν λοιπόν να οργανώσουν τελετές θυσιών σε ειδωλολατρικό ναό και κάλεσαν να θυσιάσουν σε αυτές και οι Σέργιος και Βάκχος. Οι δύο χριστιανοί στρατιώτες, όπως ήταν φυσικό, αρνήθηκαν. Εξοργισμένος τότε ο αυτοκράτορας τους αφαίρεσε τα αξιώματά τους. Μετά τους έστειλε σε ένα σκληρό δούκα της Ανατολής, τον Αντίοχο. Αυτός, πρώτα για παραδειγματισμό, μαστίγωσε μέχρι θανάτου το Βάκχο.
Στο Σέργιο είπ,ε αν αρνηθεί το Χριστό, να του χαρίσει τη ζωή. Ο Σέργιος αρνήθηκε και ο Αντίοχος τον αποκεφάλισε.

Το 547 μ.Χ. ο Αυτοκράτορας Ιουστινιανός ανήγειρε στην Κωνσταντινούπολη λαμπρό ναό προς τιμήν των Αγίων Μαρτύρων Σεργίου και Βάκχου, τον επονομαζόμενο «Μικρή Αγία Σοφία», όπου και κατέθεσε τα Ιερά Λείψανά τους.

Ιερά Λείψανα: 

Η Κάρα του Αγίου Βάκχου βρίσκεται στη Μονή Κούρτεα Άρτζες Ρουμανίας.
Η Κάρα του Αγίου Σέργιου βρίσκεται στη Μονή Κούρτεα Άρτζες Ρουμανίας.

Υμνολογία

Απολυτίκιο: 

Ἦχος α’. Τοῦ λίθου σφραγισθέντος.
Τριάδος τῆς Ἁγίας ὀπλίται τροπαιοῦχοι, ἡ λαμπρὰ δυὰς τῶν Μαρτύρων, ὠράθητε ἐν ἄθλοις, Σέργιος ὁ θεῖος ἀριστεύς, καὶ Βάκχος ὁ γενναῖος ἀθλητής, διὰ τοῦτο δοξασθέντες περιφανῶς, προΐστασθε τῶν βοώντων Δόξα τῷ ἐνισχύσαντι ὑμᾶς, δόξα τῷ στεφανώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργούντι δι' ὑμῶν, πάσιν ἰάματα.

Κοντάκιο: 

Ἦχος β’. Τὰ ἄνω ζητῶν.
Τὸν νοῦν πρὸς ἐχθροὺς ἀνδρείως παρατάξαντες, τὴν πᾶσαν αὐτῶv ἀπάτην κατελύσατε, καὶ τὴν νίκην ἄνωθεv, εἰληφότες Μάρτυρες πανεύφημοι, ὁμοφρόνως ἐκράζετε. Καλὸν καὶ τερπνὸν τὸ συνεῖναι Χριστῷ.

Κάθισμα: 

Ἦχος πλ. δ'. Τὴν σοφίαν καὶ λόγον.
Τὰ τῆς πίστεως ἄνθη, τοὺς νοητοὺς μαργαρίτας Κυρίου καὶ ἀθλητάς, Σέργιον τιμήσωμεν, καὶ τὸν Βάκχον τοὺς Μάρτυρας, ὡς τοῦ ἐχθροῦ τὴν πλάνην, ἐνθέως πατήσαντας, καὶ τῶν εἰδώλων πᾶσαν ἰσχὺν ἐδαφίσαντας· ὅθεν ἐπαξίως, οὐρανόθεν τὸ στέφος, τῆς νίκης δεξάμενοι, σὺν Ἀγγέλοις χορεύουσι· διὸ πίστει βοήσωμεν· Πρεσβεύσατε Χριστῷ τῷ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ, τὴν ἁγίαν μνήμην ὑμῶν.

Ὁ Οἶκος: 

Ἐν οὐρανοῖς Χριστέ, κατοικοῦντες, Σέργιός τε καὶ Βάκχος, καὶ τοῦ θείου φωτὸς τοῦ παρὰ σοῦ ἐμφορούμενοι, ἐμὲ τὸν ἐν σκότει τῆς ἀγνωσίας πορευόμενον, προφθάσειαν διὰ τάχους, καὶ τῶν παθῶν ἀφαρπάσειαν, μόνε ἀθάνατε, στολὴν μοι τῆς ἀφθαρσίας καταπέμποντες· ὅπως λευχειμονῶν, τὴν φωτοφόρον αὐτῶν ἑορτὴν ἀνυμνῶ, καὶ κραυγάζω σοι Κύριε· Καλὸν καὶ τερπνὸν τὸ συνεῖναι Χριστῷ.