Άγιος βίος

ιωαννης ο χρυσοστομος

Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, που ήταν γνωστός και σαν Ιωάννης της Αντιόχειας, είναι Άγιος, Πατέρας και ιεράρχης της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Έδρασε στην πόλη της Αντιόχειας, αλλά και στην Κωνσταντινούπολη και τελικά πέθανε καταδιωκόμενος από το παλάτι το 407, γιατί έλεγχε και κριτηκάριζε τις παρανομίες τους. Ο ίδιος βρίσκεται ανάμεσα στις κορυφαίες εκκλησιαστικές προσωπικότητες, το δε χάρισμα του λόγου του ήταν αξεπέραστο.
αγιος ιωαννης
Ημέρα Εορτασμού: 
13 November
30 Ιανουαρίου μαζί με Μέγα Βασίλειο και Γρηγόριο τον Θεολόγο
Γεννήθηκε: 
347 μ.Χ
Πέθανε: 
407 μ.Χ.
Γένος: 
Άνδρας
Ιδιότητα: 
Iεράρχες
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινούπολης

Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρισόστομος ο πατέρας και διδάσκαλος της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας γεννήθηκε στην Αντιόχεια το 347 μ.Χ. Πατέρας του ήταν ο στρατηγός Σεκούνδος και μητέρα του η Ανθούσα.Έμεινε όμως ορφανός από πατέρα σε πολυ μικρή ηλικία και η μητέρα του που ήταν τότε μόλις 20 χρόνων, τον ανέθρεψε και τον μόρφωσε με χριστιανικό τρόπο. Ήταν πανέξυπνος και σπούδασε πολλές επιστήμες στην Αντιόχεια αλλά και στην Αθήνα, μαζί με τον αγαπημένο του φίλο Μέγα Βασίλειο.

Όταν τελείωσε τις σπουδές του, ήλθε ξανά στην Αντιόχεια και πήγε στην έρημο για πέντε χρόνια, όπου έζησε σαν ασκητής μελετώντας τις γραφές. Αρρώστησε όμως και επέστρεψε στην Αντιόχεια, οπού χειροτονήθηκε διάκονος - το 381 μ.Χ., σε ηλικία 34 ετών - από τον Αρχιεπίσκοπο Αντιοχείας Μελέτιο. Αργότερα δε από τον διάδοχο του Μελετίου Φλαβιανό πρεσβύτερος σε ηλικία 40 ετών.

Κατά την ιερατική του διακονία οι λόγοι του ξεπέρασαν την μικρή πολή και η φήμη του αυτή έφτασε μέχρι τη βασιλεύουσα και έτσι, την 15η Δεκεμβρίου 397 μΧ., με κοινή ψήφο βασιλιά Αρκαδίου και Κλήρου, έγινε Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης, κάτι που ο ίδιος δεν επεδίωκε ποτέ.
Ακόμα και από την θέση αυτή ο Ιερός Χρυσόστομος, ήταν αυστηρός ασκητής και δεινός ερμηνευτής της Αγίας Γραφής, όπως φαίνεται από τα πολλά συγγράμματα του. Έργο επίσης του Χρυσοστόμου είναι και η Θεία Λειτουργία, που τελούμε σχεδόν κάθε Κυριακής.

Ο ιερός Χρυσόστομος κατά τη διάρκεια της πατριαρχείας του δεν ανεχόταν καμμία παρανομίας και κακίας. Αυτό όμως έγινε αιτία να δημιουργήσει εχθρούς, και μάλιστα και μέσα στο παλάτι. Η αυτοκράτειρα Ευδοξία, επειδή ήλεγχε τις παρανομίες της, ήταν ένας από τους εχθρούς του.Η ίδια σε συνενόηση με τον Πατριάρχη Αλεξαδρείας Θεόφιλο, που ήταν μοχθηρός και ασεβής άνθρωπος, συγκάλεσε σύνοδο παράνομη από 36 επισκόπους στο χωριό Δρυς της Χαλκηδόνας και πέτυχε την καθαίρεση και εξορία του Αγίου σ' ένα χωριό της Βιθυνίας. Τα πλήθη όμως εξεγέρθηκαν, ώστε αναγκάστηκε η Ευδοξία να τον ανακαλέσει από την εξορία και να του ξαναδώσει το θρόνο με άλλη συνοδική αθωωτική απόφαση το 402 μ.Χ. Αλλά λίγο αργότερα, η ασεβής αυτή αυτοκράτειρα, κατάφερε και πάλι να εξορίσει τον Άγιο στις 20 Ιουνίου 404 μ.Χ. στην Κουκουσό της Αρμενίας και από κει στα Κόμανα, όπου μετά από πολλές κακουχίες και άλλες ταλαιπωρίες πέθανε το 407 μ.Χ.

Ιερά Λείψανα: 

Το δεξί χέρι του Αγίου βρίσκεται χωρίς φθορά στη Μονή Φιλοθέου Αγίου Όρους.
Η Κάρα με αακέραιο το αριστερό αυτί βρίσκεται στη Μονή Βατοπεδίου Αγίου Όρους.

Υμνολογία

Απολυτίκιο: 

Ἦχος πλ. δ’.
Ἡ τοῦ στόματός σου καθάπερ πυρσός ἐκλάμψασα χάρις, τὴν οἰκουμένην ἐφώτισεν, ἀφιλαργυρίας τῷ κόσμῳ θησαυροὺς ἐναπέθετο, τὸ ὕψος ἡμῖν τῆς ταπεινοφροσύνης ὑπέδειξεν. Ἀλλὰ σοῖς λόγοις παιδεύων, Πάτερ, Ἰωάννη Χρυσόστομε, πρέσβευε τῷ Λόγῳ Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Κοντάκιο: 

Ἦχος πλ. δ’. Τὴν ὑπὲρ ἡμῶν.
Ἐκ τῶν οὐρανῶν ἐδέξω τὴν θείαν χάριν, καὶ διὰ τῶν σῶν χειλέων, πάντας διδάσκεις, προσκυνεῖν ἐν Τριάδι τὸν ἕνα Θεόν, Ἰωάννη Χρυσόστομε, παμμακάριστε Ὅσιε, ἐπαξίως εὐφημοῦμέν σε· ὑπάρχεις γὰρ καθηγητής, ὡς τὰ θεῖα σαφῶν.

Κάθισμα: 

Ἦχος πλ. δ’. Τὴν Σοφίαν καὶ Λόγον.
Τὴν σοφίαν ἐξ ὕψους καταμαθών, καὶ τὴν χάριν τῶν λόγων παρὰ Θεοῦ, τοῖς πᾶσιν ἐξέλαμψας, ὡς χρυσὸς ἐν καμίνῳ, καὶ τὴν Ἁγίαν Τριάδα, Μονάδα ἐκήρυξας, τήν φιλάργυρον πλάνην, τοξεύσας τοῖς λόγοις σου· ὅθεν καὶ πρὸς ζῆλον, Βασιλίδα ἐλέγξας, ἀδίκως τῆς ποίμνης σου, ἀπελάθης μακάριε, Ἰωάννη Χρυσόστομε· πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ, τὴν ἁγίαν μνήμην σου

Ὁ Οἶκος: 

Τῷ τῶν ὅλων Ποιητῇ κλίνω τὸ γόνυ, τῷ προαιωνίῳ Λόγῳ χεῖρας ἐκτείνω, λόγου ζητῶν χάρισμα, ἵνα ὑμνήσω τὸν Ὅσιον, ὃν αὐτὸς ἐμεγάλυνε· φησὶ γὰρ τῷ Προφήτῃ, ὁ ζῶν εἰς τοὺς αἰῶνας, Δοξάζω τοὺς ἐν πίστει δοξάζοντάς με· Ὁ οὖν ἐν τοῖς πάλαι τὸν Σαμουὴλ ἀνυψώσας, ἐδόξασε νῦν τὸν Ἱεράρχην· τὸ τάλαντον γὰρ ὃ ἐπιστεύθη, καλῶς ἐμπορευσάμενος, τῷ Βασιλεῖ προσήγαγε· διὸ καὶ ὑπερύψωσεν αὐτὸν ὁ ὑπερούσιος. Τούτου χάριν αἰτῶ ὁ ἀνάξιος ἐγὼ λόγον δοθῆναί μοι, ἵνα ἰσχύσω εὐσεβῶς ἀνυμνῆσαι αὐτόν. Τῶν περάτων γὰρ ὑπάρχει καθηγητής, ὡς τὰ θεῖα σαφῶν.