Ο Άγιος Χριστόφορος ήταν βάρβαρος και πολύ άσχημος και πολλές φορές στην αγιογραφία της εκκλησία μας τον βρίσκουμε με την μορφή σκύλου. Μια μέρα παρουσιάσθηκε ένα μικρό παιδί, το οποίο τον παρακάλεσε να τον περάσει στην απέναντι όχθη. Ο Ρεμπρόβος τον σήκωσε στους ώμους του και με την βοήθεια του ραβδιού του ξεκίνησαν να περάσουν το ποτάμι.Αλλά όσο προχωρούσαν τόσο και πιό μεγάλο και βαρύ γινόταν το μικρό παιδί και ο Ρεμπρόβος κατάκοπος έφτασε στην αντίπερα όχθη.
-Νόμιζα ότι σήκωνα τον κόσμο όλο, είπε.
Το παιδί του απάντησε: «Μην απορείς, διότι δεν μετέφερες μόνο τον κόσμο όλο, αλλά και αυτόν που τον έπλασε. Είμαι Εκείνος στην υπηρεσία του Οποίου έθεσες τις δυνάμεις σου και για απόδειξη φύτεψε το ραβδί σου και αύριο θα έχει βλαστήσει», και αμέσως εξαφανίσθηκε.
Κατά την παράδοση του ελληνικού λαού ο άγιος Χριστοφόρος θεωρείται προστάτης των χωραφιών και των αμπελιών από τις δυσμενείς καιρικές συνθήκες και ιδιαίτερα από την πτώση χαλαζιού. Στους νεώτερους χρόνους, άρχισε να θεωρείται προστάτης των αυτοκινητιστών, των οδοιπόρων και του Σώματος Εφοδιασμού-Μεταφορών του Στρατού.