αγιος νικολαος πλανας

Ο Άγιος Νικόλαος ο Πλανάς καταγόταν από τη Νάξο. Γεννήθηκε το περασμένο αιώνα μόλις το 1851 και πέθανε το 1932. Τον επωνόμασαν "απλό" για την απλότητα των πράξεων και λόγων του. Πάντα βοηθούσε όλους όσους είχαν ανάγκη κυρίως τα ορφανά. Αν και ενυμφεύθη, η πρεσβυτέρα του έφυγε νωρίς και μεγάλωσε το παιδί του μόνος. Μετά τον θάνατο του πατέρα του ήρθε στην Αθήνα μαζί με την μητέρα του και την αδελφή του για τις οποίες έγινε προστάτης.

Άγιος Νικόλαος ο Πλανάς

Ο Άγιος Νικόλαος ο Πλανάς γεννήθηκε στη Νάξο το 1851 μ.Χ. Πατέρας του ήταν ο Ιωάννη και μητέρα του η Αυγουστίνα, το γένος Μελισσουργού.
Ο παππούς ήταν ιερέαςκαι λεγόταν Γεώργιο Μελισσουργό. Ο Άγιος Νικόλαος πάντα συνλειτουργούσε μαζί του.

Όταν ο πατέρα του πέθανε, ήλθε με την μητέρα του και την αδελφή του στην Αθήνα, όπου έγινε προστάτης αυτών. Ενυμφεύθηκε, κατόπιν πιέσεως της μητέρας του, αλλά χήρευσε νωρίς. Η πρεσβυτέρα του απεβίωσε μόλις γεννήθηκε το παιδί τους, ο Γιαννάκης, που το μεγάλωσε μόνος.
Χειροτονείται διάκονος στις 28 Ιουλίου του 1879 μ.Χ., στο ναό Μεταμορφώσεως της Πλάκας, και μετά από πέντε χρόνια, στις 2 Μαρτίου 1884 μ.Χ., χειροτονείται Πρεσβύτερος στο ταπεινό εκκλησάκι του Αγίου Ελισσαίου, στο Μοναστηράκι. Είναι ιερέας εκεί, επί 50 χρόνια περίπου (1884 - 1932 μ.Χ.), και στους ναούς και του Αγίου Παντελεήμονος, κοντά στον Ιλισσό ποταμό, και της ακόμη πτωχότερης και απόμερης τότε Εκκλησίας του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου του λεγομένου «Κυνηγού», στη σημερινή οδό Βουλιαγμένης.

Ο Άγιος Νικόλαος, αφού έφθασε στα 82 του χρόνια στάθηκε ο μοναδικός προστάτης χιλιάδων ορφανών και πτωχών. Κοιμήθηκε ειρηνικά το 1932 μ.Χ. και τον έθαψαν μπροστά στον Ναό του Αγίου Ιωάννη του Κυνηγού.

Στις 29 Αυγούστου του 1992, τα Λείψανα του Αγίου Νικολάου του Πλανά τοποθετήθηκαν σε ασημένια λάρνακα, που σήμερα βρίσκεται στο δεξιό κλίτος του Ιερού αυτού Ναού.

Η Αγία μας Εκκλησία ανεκήρυξε και επισήμως ως άγιο τον Άγιο Νικόλαο τον Πλανά κατά την 135 η Συνοδική Περίοδο (1991 - 1992 μ.Χ.) .

Υμνολογία

Απολυτίκιο:

Ἦχος α’. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Τᾶς τοῦ πλάνου παγίδας ἐκφυγῶν, ἱερώτατε, ἀπλανῶς ἐπορεύθης διὰ βίου, πατὴρ ἠμῶν, Νικόλαε ἀοίδιμε Πλανᾶ, οὐράνια χαρίσματα λαβῶν, ἀγρυπνίαις καὶ νηστείαις, ἱερουργῶν ὁσίως τῷ Κυρίῳ σου. Ὅνπερ καθικετεύων ἐκτενῶς, Νάξιον ἱεράτευμα, πρέσβευε δωρηθῆναι καὶ ἠμὶν τὸ θεῖον ἔλεος.

Κοντάκιο:

Ήχος βαρύς. Επί του όρους μετεμορφώθης.
Εν παντί έθνει, καιρώ και χρόνω Θεός αμάρτυρον ουκ αφήκεν Αυτού την θείαν δόξαν και την θειότητα× τους δε όντας αγίους εν τη γη αυτού και Πλανάν τον Νικόλαον εδόξασε× και ημίν εδωρήσατο πρεσβευτήν, πατέρα και θερμόν εν ανάγκαις αντιλήπτορα.

Μεγαλυνάριο:

Χαίροις, του Προδρόμου δούλος πιστός, των αγρυπνιών τε ο εργάτης ο θαυμαστός, χαίροις, εκκλησίας προφήτου Ελισσαίου το σέμνωμα και δόξα, πάτερ Νικόλαε!