Ο Άγιος Θεοχάρης από την Νεάπολη της Μικράς Ασίας βρέθηκε το έτος 1740 μ.Χ., επί Σουλτάνου Αχμέτ και Ιμπραήμ Πασά, σε συγκέντρωσης αγοριών των χριστιανών σε στρατόπεδο. Μιά μέρα ο δικαστής της Νεάπολης Καππαδοκίας, είδε τον Θεοχάρη μέσα στο στρατόπεδο, του άρεσε και τον πήρε στο σπίτι του να περιποιείται τα ζώα του.

Η ευσέβεια και η ομορφιά του Θεοχάρη, έκαναν τον δικαστή να του προτείνει να γίνει γαμπρός του, αφού όμως γίνει πρώτα μωαμεθανός. Ο Θεοχάρης αρνήθηκε να γίνει μωαμεθανός. Ο Οθωμανός δικαστής προσβλήθηκε από την άρνηση και τον απείλησε με βασανιστήρια. Τότε ο Θεοχάρης έτρεξε στον Ναό του Αγίου Γεωργίου και μετάλαβε. Ο δικαστής του έκανε και πάλι πρόταση γάμου με την κόρη του ο δικαστής, ο Θεοχάρης ξανά αρνήθηκε. Τον βασάνισαν μετά από αυτό και τον οδήγησαν έξω από την πόλη της Νεάπολης, οπού τον λιθοβόλησαν και κατόπιν τον απαγχόνισαν, μεσημέρι στις 20 Αυγούστου 1740 μ.Χ.

Το 1923 μ.Χ. τα λείψανα του Αγίου Θεοχάρη ήλθαν στην Θεσσαλονίκη και τοποθετήθηκαν στον Ναό της Αγίας Αικατερίνης, όπου και σήμερα βρίσκονται.