Άγιος βίος

αγιος θεοδοσιος

Ο Άγιος Θεοδόσιος εκ Καππαδοκίας, έγινε νωρίς μοναχός και αργότερα ασκητής κοντά σε μεγάλους ασκητές όπως ο Συμεών ο Στυλίτης. Αργότερα ο Θεοδόσιος αποσύρθηκε σε ένα απομακρυσμένο ησυχαστήριο αλλά η φήμη του διαδώθηκε και όλη την αυτοκρατορία και μαζεύονταν πάρα πολλοί για να ασκητεύσουν και να τον μιμηθούν. Το μικρό ησυχαστήριο έγινε μεγάλο όπου εφαρμόζονταν όλα τα πρότυπα του ασκητικού βίου. Πέθανε υπέργηρος το 529 μ. χ.
αγιος θεοδοσιοςο κοινοβιαρχης
Ημέρα Εορτασμού: 
11 January
Γεννήθηκε: 
423 μ. χ
Πέθανε: 
529 μ.χ
Γένος: 
Άνδρας
Ιδιότητα: 
Όσιοι
Όσιος Θεοδόσιος ο κοινοβιάρχης

Ο Άγιος Θεοδόσιος γεννήθηκε στο χωριό Μωγαρισσού της Καππαδοκίας. τους γονείς του τους έλεγαν Προαιρέσιο και Ευλογία. Έζησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Λέοντα του Μεγάλου και έφτασε έως και τους χρόνους του αυτοκράτορα Αναστασίου του Δικόρου. Απαρνήθηκε την έγγαμη ζωή και σε νεαρή ηλικία έγινε μοναχός.

Έτυχε να ασκητεύσει κοντά σε μεγάλους ασκητές όπως ο Συμεών ο Στυλίτης και ο ησυχαστής Λογγίνος. Μετά αποσύρθηκε σε μακρινό ησυχαστήριο όπου μίλούσε για τον Θεού στους περαστικούς διαβάτες.
Η φήμη του εξαπλώθηκε στα πέρατα της αυτοκρατορίας και έφερε στο ησυχαστήριό του δεκάδες αδελφούς. Έτσι ο Θεοδόσιο ίδρυσε ένα μεγάλο μοναστήρι όπου εφαρμοζόντουσαν τα πρότυπα του ασκητικού βίου. Έκανε πολλά θαύματα και δίδαξε τις αρετές της ασκητικής ζωής σε πολλούς μαθητές του. Εκοιμήθη σε βαθύ γήρας το 529 μ.Χ.

Υμνολογία

Απολυτίκιο: 

Ἦχος πλάγιος α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Ἀρεταὶς θεοσδότοις ἐκλάμψας ὅσιε, Μοναστικῆς πολιτείας ὤφθης λαμπρὸς χαρακτήρ, καὶ φωστὴρ θεοειδὴς Πάτερ καὶ ἔξαρχος, Θεοδόσιε σοφέ, τῶν Ἀγγέλων μιμητά, θεράπων ὁ τῆς Τριάδος ἣν ἐκδυσώπει ἀπαύστως,ἐλεηθήναι τᾶς ψυχᾶς ἠμῶν.

Κοντάκιο: 

Ἦχος πλ. δ’ - Τῇ ὑπερμάχῳ
Πεφυτευμένος ἐν αὐλαῖς ταῖς τοῦ Κυρίου σου, τάς σάς ὁσίας ἀρετάς τερπνῶς ἐξήνθησας, καί ἐπλήθυνας τά τέκνα σου ἐν ἐρήμῳ, τῶν δακρύων σου τοῖς ὄμβροις ἀρδευόμενα, ἀγελάρχα τῶν Θεοῦ θείων ἐπαύλεων· ὅθεν κράζομεν· Χαίροις Πάτερ Θεοδόσιε.

Κάθισμα: 

Ἦχος πλ. δ'. Τὴν Σοφίαν καὶ Λόγον.
Ἐγκρατείᾳ καὶ πόνοις καὶ προσευχαῖς, τὴν ψυχήν σου κοσμήσας θεοπρεπῶς, γέγονας συμμέτοχος, τῶν Ὁσίων Ἀοίδιμε· καὶ τῶν θαυμάτων ὄντως, χαρίσματα ἔλαβες, τοῦ ἰᾶσθαι τάς νόσους, τῶν πίστει τιμώντων σε· ὅθεν καὶ Δαιμόνων, ἀπελαύνων τὰ πλήθη, παρέχεις ἰάματα, τοῖς ἀνθρώποις τῇ χάριτι, θεοφόρε Θεοδόσιε. Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ, τὴν ἁγίαν μνήμην σου.

Ὁ Οἶκος: 

Ἄνθρωπος μὲν τῇ φύσει ἐχρημάτισας Πάτερ, ἀλλ' ὤφθης συμπολίτης Ἀγγέλων· ὡς γὰρ ἄσαρκον ἐπὶ τῆς γῆς βιοτεύσας σοφέ, τῆς σαρκὸς ἅπασαν τὴν πρόνοιαν ἀπέρριψας· διὸ καὶ παρ᾿ ἡμῶν ἀκούεις· Χαίροις, πατρὸς εὐλαβοῦς ὁ γόνος, χαίροις, Μητρὸς εὐσεβοῦς ὁ κλάδος. Χαίροις, τῆς ἐρήμου πολιστὴς παγκόσμιος· χαίροις οἰκουμένης φωστὴρ ὁ πολύφωτος. Χαίροις, ὅτι ἐκ νεότητος ἠκολούθησας Χριστῷ, χαίροις ὅτι κατεμάρανας τῆς σαρκὸς τάς ἡδονάς. Χαίροις, τῶν Μοναζόντων πρόξενος σωτηρίας, χαίροις, τῶν ῥαθυμούντων τρόπος παρηγορίας. Χαίροις, πολλοὺς ἐκ πλάνης ῥυσάμενος, χαίροις, κρουνοὺς θαυμάτων δωρούμενος. Χαίροις, πτωχῶν τὴν φροντίδα ποιήσας, χαίροις, ἡμῶν ὁ προστάτης καὶ ῥύστης· Χαίροις, Πάτερ Θεοδόσιε.

Μεγαλυνάριο: 

Δόσιν θεοδώρητον εἰληφώς, δόσεσιν ὁσίαις, τὰς χορείας τῶν Μοναστῶν, ἱερῶς ῥυθμίσας, δοτοὺς Θεῷ προσῆξας, τοὺς σοὶ ἐφαπομένους, ὦ Θεοδόσιε.