Άγιος βίος

αγια ευδοκια

Η Αγία Ευδοκία γεννημένη στην Ηλιούπολη της Φοινίκης πέρασε τα πρώτα χρόνια της ζωής της μέσα στην ακολασία και τα πλούτη λόγω του επαγγέλματός της, μέχρι που αρρώστησε και έφυγε από την πόλη. Γυρίζοντας μετά από καιρό γνώρισε έναν μοναχό ονόματι Γερμανό και άλλαξε ριζικά. Έγινε μοναχή μετά από ένα όραμα που είδε και χάρισε όλη την περιουσία της στην εκκλησία. Οι πρώην εραστές της όμως την οδήγησαν στον Αυριλιανό να δικαστεί. Τελικά αποκεφαλίστηκε από τον Βικέντιο.
αγια ευδοκια
Ημέρα Εορτασμού: 
01 March
Γεννήθηκε: 
;
Πέθανε: 
107 μ.χ
Γένος: 
Γυναίκα
Ιδιότητα: 
Όσιοι
Αγία Ευδοκία η από Σαμαρειτών η Οσιομάρτυς

Η Αγία Ευδοκία γεννήθηκε και έζησε στη Ηλιούπολη της επαρχίας Λιβανησίας, της Φοινίκης,επί αυτοκράτορος Τραϊανού (98 - 117 μ.Χ.). Τα πρώτα χρόνια της ζωής της τα πέρασε μέσα στην αμαρτία και την ακολασία. Λόγω της ομορφιάς τηςκαι του πόθου που ενέπνεε έγινε πλούσια και ζούσε μέσα στη χλιδή.

Μετά αρρώστησε και εγκατέλειψε την πόλη για να επιστρέψει εκεί ένα χρόνο αργότερα.Δεν μπορούσε να μείνει μέσα στη πόλη λόγω της αρρώστεια της και εγκαταστάθηκε στην άκρη της πόλης.Γνωρίζει τυχαία κάποιον μοναχό τον Γερμανό και της μιλάει όπως κανείς άλλος. Μετανοεί.
Βλέπει ένα όραμα και μετά από αυτό η Ευδοκία πάει στον Επίσκοπο Θεόδοτο και βαπτίζεται.

Η Ευδοκία είδε Άγγελο Θεού να οδηγεί αυτήν προς τον ουρανό και άλλους Αγγέλους να τη συγχαίρουν, ενώ την ίδια στιγμή κάποιος μαύρος ούρλιαζε και έλεγε ότι αδικείται πάρα πολύ, επειδή η Ευδοκία έγινε Χριστιανή.

Μετά από την βάπτιση χαρίζει όλη της τη περιουσία της στη τοπική εκκλησία και πηγαίνει σε κάποιο μοναστήρι.
Η προηγούμενη όμως ζωή της δεν την αφήνουν να ησυχάσει, πρώην εραστές της την οδηγούν στον Αυριλιανό για να δικαστεί.

Η Αγία όμως κατορθώνει να αναστήσει το νεκρό παιδί του βασιλιά και να κάνει και τον ίδιο Χριστιανό. Αλλά και όταν οδηγήθηκε μπροστά στον ηγεμόνα Διογένη, θαυματούργησε και εκείνος την άφησε ελεύθερη.
Το τέλος της ήταν ο αποκεφαλισμός από τον Βικέντιο.

Υμνολογία

Απολυτίκιο: 

Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Φόβον ἔνθεον, ἀναλαβοῦσα, κόσμου ἔλιπες, τὴν εὐδοξίαν, καὶ τῷ Λόγῳ Εὐδοκία προαέδραμες, οὐ τὸν ζυγὸν τὴ σαρκί σου βαστάσασα, ὑπερφυῶς ἠγωνίσω δι' αἵματος. Μάρτυς ἔνδοξε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἠμὶν τὸ μέγα ἔλεος.

Κοντάκιο: 

Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθείς.
Ὁ εὐδοκήσας ἐκ βυθοῦ ἀπωλείας, πρός εὐσεβείας τόν ἀκρότατον ὅρον, ἀναγαγεῖν σε ἔνδοξε ὡς λίθον ἐκλεκτόν, οὗτος καί τόν βίον σου, τῇ ἀθλήσει λαμπρύνας, χάριν ἰαμάτων σοι, Εὐδοκία παρέχει· ὃν ἐκδυσώπει σῴζεσθαι ἡμᾶς, Ὁσιομάρτυς, Ἀγγέλων ἐφάμιλλε.

Κάθισμα: 

Ἦχος πλ. δ’. Τὴν Σοφίαν.
Φωτισθεῖσα τῇ αἴγλῃ τῇ θεϊκῇ, τὸν τῆς πλάνης κατέλιπες σκοτασμόν, καὶ βίον ἀνέλαβες, μετὰ σώματος ἄϋλον, χαρισμάτων δὲ θείων, πλησθεῖσα τοῦ Πνεύματος, ἐκ ψιλῆς προσρήσεως, νεκροὺς ἐξανέστησας· ὅθεν ἐπὶ τέλει, μαρτυρίου στεφάνῳ, ἐνθέως κεκόσμησαι, καὶ τὸν δόλιον ᾔσχυνας, Εὐδοκία Ἰσάγγελε· Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ τὴν ἁγίαν μνήμην σου.